میرسد ناله های غریبی که دگر پای رفتن ندارد مشک او آب بارون اما او دگر دستی بر تن ندارد کاش بیایی و آغوش بگیری این یتیمان اهل حرم را ای به قربانیه روی ماهت بی قراری بریده دلم را عمو فاضل عمو فاضل نخواهیم جرعه ی آبی در این صحرای بی تابی تو مشکت را زمین بگذار عمو فاضل عمو فاضل خودت ماه شب تاری تو عباس علمداری تو مشکت را زمین بگذار بیا که برادر دلش بی قرار ٫ امید در دل او که بارون بیاره بیای ای عزیز دل خون زینب بنی هاشمی ماهی جز تو نداره نداری به تن دستی ای مرد میدان تمامی اهل حرم هراسان بیا ابروی حسین جان مادر تو ای آسمان غرق خونی بباران
